من پذیرفتم شکست خویش را

پند های عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد اشنا دیوانه است

می روم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم اغوشت کنم

می روم از رفتنم دلشاد باش

از عذاب دیدنم ازاد باش

گر چه تو تنها تر از من میروی

ارزو دارم ولی عاشق شوی

ارزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخورد های سرد را

 

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 90/1/17ساعت 8:10 عصر توسط مهسامحمدی نظرات ( ) | |